Neuf, rue Milis

  Sophie Duguet (foto AFP)   "Le 10 novembre 1969 Ce matin j'ai reçu une message de la maman de la petite Sophie Duguet. Cette petite Sophie qui est peut-être sang mien. Peut-être cette famille française que je ne connais pas?" Het is de eerste notitie die Madeleine Duguet maakt in een al gebruikt groen ruitjesschrift waar de eerste vier bladen zijn uitgesneden of uitgeknipt. " Je reprends le vieux carnet ou j'avais insert poèmes ou pensées - sans doute en 1967 après mon retour de l'hôpital ", schrijft ze zelf. In het archief van Duguet vind je dat wel meer: dagboeknotities, overwegingen en citaten die verspreid staan over schriftjes en losse bladen en agenda's. Geen leeg stukje papier is veilig voor haar bic: gebruikte omslagen, de rand van krantenpagina's, de achterkant van circulaires. Ze is daarbij ook niet beducht voor herhaling. In een agenda waarin ze dagelijks feiten, gedachten en emoties noteert, staat op dezelfde dag immers een gelijkaa...

1 februari 1964, en Madeleine Duguet is, samen met enkele leden van de Pléiade des Jeunes (Suzanne Ariel, Maurice Spruch, Jeanne Benguigui, Devi Tuszynski), te gast in Parijs, in de Caveau des Muscadins . Daar organiseert Robert Darame een literaire avond gewijd aan de dichter José Tairhumène. Het wordt een recital op basis van zijn bundel " Le dent du poète ", uitgevoerd door onder andere Jean Menaud, Robert Darame, Catherine Réthi en Claude Darvi, en ils sont follement applaudis, schrijft Duguet in haar mémoires. Portret van Robert Darame, door Madeleine Duguet Na het recital ontmoet Duguet Vital Heurtebize, de stichter in 1961 van L'Etrave, een tijdschrift van en door dichters en dat veel later, in 1993, het lijfblad zou worden van de Franse Poètes sans Frontières . Heurtebize stelt Duguet voor om "haar" Pléiade te fuseren met zijn nieuw opgerichte coöperatieve uitgeverij La Nouvelle Pléiade , omdat hij zoveel overeenkomsten ziet tussen zijn init...

Foto: archief familie Spruch Eind 1962 nodigt de auteur-uitgever André Légier (1914-1966) het trio van de Milisstraat (Madeleine Duguet, Maurice Spruch en José Tairhumène) uit op een van zijn soirées. Op vrijdag 28 december brengt hij immers een hulde aan " une jeune poétesse algérienne de grand talent " die de leden van de Pléiade zeker zal interesseren. Légier is de stichter van de Cercle d'études littéraires françaises (CELF) en organiseert daarin voor de leden maandelijks literaire avonden, de soirées du CELF" . Via de Editions du CELF is hij tevens uitgever voor Franstalige auteurs in binnen- en buitenland, en de stichter van het tijdschrift Le cahier de la Tour de Babel (zie bv. de catalogus van het bibliotheeknetwerk Anet voor een niet uitputtend overzicht van publicaties). Die jonge Algerijnse dichteres blijkt Jeanne Benguigui te zijn, in 1923 geboren in Sidi-bel-Abbes, maar haar land ontvlucht naar Frankrijk en met haar literaire ambities terechtg...

In elke agenda van Madeleine Duguet stond het vermeld, op 20 januari: anniversaire de ma petite maman Jeanne Flament . Ze bleef dat noteren, ook alle jaren nadat Flament was overleden. Zo ook in de agenda van 1972, en toen ging het om een bijzondere verjaardag: ça y est: ma petite Maman Jeanne aurait eu cent ans aujourd'hui. Les articles sur cet évenement ont paru dans la Flandre libérale, la Métropole et le Matin. Il fait gris mais plus doux. 100 jaar zou ze geworden zijn op die 20ste januari in 1972. Alleen... Volgens de Burgerlijke Stand is Jeanne Flament niet geboren op 20 januari 1872, maar op 21 januari... Dat werd ik me pas bewust toen ik de onlangs gecreëerde Wikipediapagina voor Jeanne Flament zag, waar de auteur uitdrukkelijk vermeldde dat hij de geboorteakte als bron had toegevoegd omdat hij 3 bronnen had gevonden met een verkeerde geboortedatum. Ik heb het gecontroleerd: de geboorteaktes van Antwerpen uit die periode zijn online te vinden op Familysearch , d...

25 mars 1969 (Mémoires / Madeleine Duguet) L’espoir ! Je l’ai cultivé durant 10 ans. L’espoir renaît encore au bout de cette longue souffrance qui m’achemine, qui sait, vers ma fin ! Malgré l’inaction presque permanente qui fait ma vie aujourd’hui, je reste attentive. J’ai continué à entretenir les liens d’amitié avec José, par une constante correspondance. Maurice est encore là ; qui veille, et Monique, qui s’installe dans la volière sans barreau. La rue Milis continua à assumer les transhumances. Monique m’écrivait hier : « Que c’est bon de vivre ! Que c’est merveilleux ! » Le miracle de la rue Milis, c’est peut-être cela : donner sa vie pour faire vivre ?  ... (foto: archief familie Spruch) Tout à coup, j’ai présenté à l’esprit, une image que Maurice avait dessiné pour José, lorsqu’il le poussa à écrire son fameux « Prélude à l’Exil ». La rue Milis y est représentée comme une île des...

(foto: archief Gaby Peeters) Vanuit de dagboeknotities van Madeleine Duguet is deze foto perfect te dateren: dimanche 12 avril 1959: photo José Maurice Gaby Franz René Suzanne et moi . Ze werd genomen in de studio (Provinciestraat 92, Antwerpen) van Walter Borrenbergen, zoon van de bekende Antwerpse fotograaf Jozef Emiel Borrenbergen .  Op de foto, staand, van links naar rechts: Franz Dutillieu, Suzanne Ariel, René Atlass, José Tairhumène/José Trussart. Zittend, van links naar rechts: Moshe Macchias/Maurice Spruch , Madeleine Duguet , Gaby Peeters. Verzameld rond het eerste werk van Duguet gepubliceerd in de Editions Elath, het boek Visages d'Israel. Het groepsportret was het idee van Maurice Spruch:  Maurice m’annonça qu’il avait décidé de faire photographier les premiers membres de la Pléiade. « J’ai pensé que ce serait un magnifique document pour notre éditorial » dit-il. « C’est une occasion unique que nous ne pouvons pas rater, car nous n’aurons peut-...